Hava Tatarević iz Prijedora je izbubila šest sinova i muža koji su odvedeni iz sela Zecovi 1992. godine i čija tijela su pronađena u masovnoj grobnici Tomašici. Na osnovu toga Hava je stekla pravo na civilnu porodičnu invalidninu, ali nakon što je Minstarstvu rada i boračko-invalidske zaštite RS uložila žalbu zbog visine naknade koja joj je određena za jedno umjesto za sedam izgubljenih članova domaćinstva, ovo ministarstvo joj je potpuno oduzelo pravo na invalidninu, rješenjem o žalbi, dana 30.01.2014. godine.
Naime Ministarstvo je utvrdilo da iako se iz izvedenih dokaza “izvodi zaključak da je dana 23.7.1992. godine u Opštini Prijedor iz mjesta Zecova odveden od strane nepoznatih naoružanih lica, suprug i šest sinova imenovane i da im se od tada gubi svaki trag”, iz izvedenih dokaza se “ne mogu utvrditi okolnosti pod kojima su oni nestali ili stradali” i “da li su navedena lica stradala u vezi sa ratnim operacijama ili je ubistvo posljedica izvršenog krivičnog djela nepoznatih počinilaca”.
Razumijevajući da naš administrativni sistem u najmanju ruku nije savršen i da se nepravde dešavaju ovakvo obrazloženje izaziva sumnju da ovo jeste zlonamjerni pokušaj nastavka institucionalne diskriminacije nesrpskih civilnih žrtava. Posebno gorak osjećaj u ustima izazivaju gore citirane formulacije u kojima se insinuira da porodica Have Tatarević nije stradala u ratu već da su njihova ubistva posljedica izolovanog krivičnog djela, kao i insinuacija da je potrebno prije svega utvrditi identitet počinioca (imati osuđujuću presudu) kako bi pravo bilo priznato, što je protivno zakonskim odredbama o zaštiti civilnih žrtava rata.
Nadamo se da ćemo uspjeti iskoristiti ovo predizborno vrijeme u kojem su institucije osjetljivije na pritisak civilnog društva i građana_ki te ukazati na nepravdu. Pozivamo i sve druge organizacije, međunarodne institucije kao i pojedinke_ce da reaguju u skladu sa svojim mogućnostima i nadležnostima.
Comments
Post a Comment