Počelo je, kako kažu, „novo normalno“. Državnici su odlučili otpustiti malo lanac na kojem su kratkom uzdom držali građane dva mjeseca. Dozvolili su nam da izadjemo malo iz kuće, prošetamo se, udahnemo nade u naše ojađene živote. Uslužne djelatnosti postepeno rehabilitiraju ono što zovemo bosanskohercegovačkom privredom. U Bosni i Hercegovini teško se nešto što bi trebalo služiti njenim građanima, s obzirom na to da se plaća iz naših džepova, ranije moglo okarakterizirati normalnim, pa je mučno shvatiti šta pomenuta kovanica podrazumijeva za građane, jer sasvim sigurno upućuje na nešto što nije inherentno balkanskom mentalitetu. Iz ovoga se, normalno, izuzimaju politički dužnosnici koji su nastavili marljivo i revnosno skrbiti se za opće blagostanje kolektiviteta. Njihovog, normalno. Nastavili su zalagati se za što ugodniju, sigurniju, mirniju, zdraviju životnu atmosferu. Njihovu, normalno. Suspenzija jednog od temeljnih Ustavom zagarantiranih ljudskih prava, slob